AMBISYOSO (Otep, di ikaw ‘to. lol) Nobyembre 16, 2009
Posted by thelostme in Ambisyoso, kwEntOng tUkmoL, nag-aadik, ok, serious na..., pampalipas oras.14 comments
Masarap ang pakiramdam ng may pangarap. Dito ka humuhugot ng lakas ng loob na harapin ang bawat bukas. Ito ang nagpapa-alala sa’yo na gawin ang isang bagay. At ito ang nagbibigay saysay sa ating buhay. Hindi ba’t iba ang sayang dulot ng kaalamang unti-unti mong nakakamit ang pangarap mo? Mas matindi pa ang heaven na dulot nito sa bato, damo o kahit sa pulbo. Pero may mga taong sadyang kontrabida susubok sa ating katatagan. Ewan ko kung sadyang kulang lang sila sa pansin nung kabataan o talagang pinanganak sila para lang pumuna ng mga tao. (Lord, bakit nga ba natuklasan ang mga epal? LOL) Masaya tayong mabubuhay kung wala sila. Sigurado. Buti sana kung masasalba nila ang mga biktima ni ONDOY sa mga pinaggagagawa nila, kung mapapatalsik nila ang pangulo dahil sa pagka-epal nila at lalo na kung mababayaran nila ang utang ng pinas kung ibubuka nila ang mga bibig nila. Eh wala, wala silang kwenta este wala naman silang naibibigay na maganda.
Ngunit mas masakit isipin na malapit sa buhay mo ang susubok sa’yo. “Yung tipong daig mo pa ang bida sa telenobela sa ginagawa nila. Lol, OA.
Exibit A
Kamag-anak: “Nagpunta sa bangko si —-(insert name ng kapatid ko).”
Asawa: “Anong ginawa dun?”
Kamag-anak: ‘Nagbayad ng tuition. Maliit lang naman tuition nun.”
Asawa: ‘Ah, oo. Si —–(insert name ko) ang malaki. AMBISYOSO kasi.”
Exibit B
Asawa ng kamag-anak: “Yang si —–(insert name ng nanay ko) pinag-aaral pa ang mga anak, hindi naman kaya.”
Ayun! Sabi ko sa inyo mga kontrabida talaga eh. lolz Ewan ko sa mga ‘yan kung bakit lagi ako o ang pamilya ko ang nakikita. Wala naman akong ginagawang kakaiba. Hindi naman ako tuma-tumbling sa harap nila. Hindi rin ako kumakain ng buhay na elepante at lalong hindi ako naliligo sa kumukulong mantika para tangahaling sole survivor etse para mapansin ng mga kulugong ‘yon. Oo, hindi ganun kayaman ang pamilya ko. Pero hindi pa naman kami nagdidildil ng asin dahil sa tuition fee ko. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit laging ako ang laman ng isip nila.lolz
Pero isa lang ang alam ko, ang mga pangarap ko ang nagbibigay sa akin ng kakaibang heaven. Kukunin ko ito nang walang nasasagasaan at wala na kong pakialam sa mga kulugo kong kamag-anak.lolz
Archi-TORTURE Hulyo 27, 2009
Posted by thelostme in kwEntOng tUkmoL, Uncategorized.7 comments
Nagtataka ba kayo kung bakit bumalik ako at bigla na namang nawala? Bumalik ng e-bahay ko at nagbakasyon na naman? Maski ako eh nagtaka rin eh.. LOLs.. Marami kasing dahilan yan..
Hindi naman talaga ko nagbabakasyon eh. Sa katunayan, napakarami kong ginagawa. At dahil yan sa paglipat ko ng kurso, archiTORTURE este, architecture na ang kinukuha ko ngayon, hindi na wallet ng tatay ko. LOLs. Napakarami naming ginagawa. At hindi biro ang ginagawa namin. Hindi lang simpleng mga drawing ang inuutos. Bawat drawing ay may sukat. At hindi madaling matapos yon. Aabutin ka ng ilang oras. Mababali ang leeg mo dahil ilang oras na nakayuko. Napapakanta na nga kami ng “ang magdrawing ay di biro, maghapong nakayuko, di naman makatayo. hindi rin ma-upo”. Wahehe! Nakakaabnoy.
Hindi lang ang mga gawain ang nakakatorture. Pati ang mga kailangang tools. Hindi biro ang presyo. Butas ang bulsa mo kung 3 meters deep lang ‘to. Hahaha. Mas gugustuhin mo pang mahold-up kesa mawala ang pencil case mo. Sa tingin ko, hindi aabot sa presyo ng mga gamit ko ang 2 buwang laman ng wallet ko. GRABE!! heavy man! haha..
Kawawa pa ko. Nung pasukan, sira cellphone ko pati mp3 at wala pang internet! Ampupu. Nahihiya na rin akong gumastos sa luho ko. Dahil nga maraming bayarin. Haaaayy… Kaya tumatanggap na po ako ng donasyon ngaun. Kahit mga de lata, mga lumang damit o kahit cheque po. Ang mga magbibigay po ay maaaring magmessage sa YM account ko. LOLS
Pero seriously, kaya pa namang magtiis. Dahil ako rin ang may gawa nito. Ako ang may gusto nito. Kaya titiisin ko to hanggang makatapos ako. At pipilitin kong makatapos ng mataas ang mga grado.
THELOSTME: Ang Pagbabalik Pebrero 27, 2009
Posted by thelostme in kwEntOng tUkmoL, Lablayp na naman.., ok, serious na..., pA-EmO epEk!, teardrops.Tags: thelostme
25 comments
Often, we love someone that much that when they leave us, we find ourselves completely lost.
Matagal akong nawala. Halos dalawang buwan na rin. Hindi ko kasi alam kung babalik pa ba ako dito o papabayaan ko na lang na malimutan ang blog na ito. Nabasag na naman kasi ako. “Nawala”. Ngunit tulad ng isang ama sa kanyang anak, hindi ko magagawa iyon. Kaya kahit may lamat pa ang aking puso, nagbalik ako.
Lingid sa inyong kaalaman, hindi natuloy ang relasyon namin ni ampupu. Hindi ko na sasabihin kung bakit. Kaya hindi muna ako bumalik ay para kahit sa blog man lang ay masaya ang aura ko. In love. Ngunit mahirap lokohin ang sarili. Lalo na kung mahina ka.
Sobra akong nasaktan. Pinili kong magmukmok sa kwarto at ilayo ang sarili ko sa ibang tao. Wala akong ginawa kundi isipin kung ano ba ang nagawa kong mali o ano ang kulang sa akin. Minsan naman ay natutulog na lang ako. Para hindi ko na maalala ang mga nangyari. Ngunit wala rin. Kahit gaano pa kahaba ang tulog ko, magigising din naman ako. Tuwing gabi naman ay hindi ako makatulog. Isa lang ang gagawin ko, sasalpakan ng headphone ang tenga ko at susubukang buuin ang kaibigan kong rubik’s. Ngunit hindi ko naman nabubuo. Dahil ilang saglit lang, hilam na sa luha ang mga mata ko. Halos dalawang linggo ring ganun ang routine ko. Ngunit isang araw, umabot na sa sukdulan ang nararamdaman ko. Napagdiskitahan ko ang pader sa kwarto ko. Sinuntok. Ayon, nadislocate ang buto. Kaya’t gustuhin ko mang bumalik agad, hindi ko kaya.
Kung papipiliin ako, mas gugustuhin ko pang pisikal na sakit ang maramdaman ko. Mas kaya ko pa ngang i-endure ang dislocated na buto kesa sa sugatang puso. Kahit mukha akong malakas sa panglabas na anyo, sa loob ay mahina ako. Ngunit napag-isip-isip ko, bakit ko nga ba sasayangin ang oras ko sa kalungkutan? Bakit ko uubusin ang luha ko sa taong wala na atang pakialam sa akin? At bakit ko babaliin ang mga buto ko kakasuntok sa pader kung wala naman itong halaga sa taong mahal ko?
Tapos na ko sa sitwasyon na ‘yan. Unti-unti na ring naghihilom ang mga sugat ko. Salamat na nga lang at may mga kaibigan ako. Sa loob at labas ng blogosphere.
Salamat kay Geish, na nag-effort pang humanap ng qoute para lang patamaan ako na magmove on na. And for saying that I’m young, idealistic and charming. LOL. Nambola pa. Thanks, Geish. 😀
Salamat din kay Unleashedphoenix, na nangungulit sa comment niya. LOL. Don’t worry, ibibigay ko rin ‘yon. Thank you dahil mabait kang bata. Good luck kay “K” 😀
Salamat din kay Revsiopao, na naka tatlong comment na nagtatanong kung nasaan na ako. 😀
Para sa’yo ampupu, mahal pa rin kita. Hangal man ako ngunit inaasahan ko pa ring magiging tayo. O kaya ay kahit kaibigan na lang.
At para sa lahat, nandito na ang isa sa pinakagwapo sa mundo ng blogosphere! LOL
Mahal Na Kita… Anong Pakialam Nila?!.. Enero 1, 2009
Posted by thelostme in kwEntOng tUkmoL, Lablayp na naman.., nag-aadik, ok, serious na..., pampalipas oras, teardrops.47 comments
Bagong taon, bagong buhay at bagong pag-ibig.
May bago na naman akong minamahal. May bago na naman akong kina-a-addict-an. May bagong rason na naman ako para gumising nang nakangiti. May bago na namang aalalahanin at aalagaan. At baka may bagong dahilan na naman para umiyak ako tuwing gabi (huwag naman sana). Ikaw yon, ampupu ko.
Simula nang tawagan mo ko isang gabi, para ka nang libag na hindi mawala-wala sa sistema ko. Nain-love ata ako sa’yo dahil sa boses mo. At simula noon, hinintay ko na lagi ang mga tawag mo. Alam ko nakakahiya kasi ako ‘tong lalaki, ako pa ang tinatawagan pero anong magagawa ko? ganun talaga pag gwapo. lols. Minsan, tinatawagan rin naman kita di ba? Nahihiya kasi ako sa’yo kaya minsan lang. Baka kasi busy ka. Pasensya ka na kung minsan, demanding ako ah? Gusto ko lang kasi na lagi kong alam na ok ka kaya gusto ko magtext ka.
Noong mga panahong tinawagan mo ko, crush na kita nun. Pero ang akala ko, hanggang crush lang ako. Pero nang nagtagal, unti-unti na pala kitang minamahal. At minsan nung nasabe mo sa akin na may gusto ka na rin sa akin, hindi ko alam ang mararamdaman ko. Kinabahan ako na nag-alala na gustong tumalon sa tulay dahil sa sobrang tuwa. Buti na lang napigilan ko sarili ko. Ipapadama ko pa kasi sayo ang pagmamahal ko. Noong una, hindi kita maintindihan. May gusto ka sa akin pero ayaw mong maging tayo. Mali daw. Baka may boyfriend ka na. Haaaaay…
Hindi ko inaasahang mahuhulog pa ang loob ko maliban sa labidabs(gelpren) ko. Alam ko, mali ‘yon. Pero matuturuan ba natin ang puso? Matuturuan ba nating huwag na ‘tong tumibok? Matuturuan ba nating siya lang ang mahalin nito? Mahirap ang sitwasyong ganito. At alam ko, dapat kong ayusin ang problemang ‘to. Hindi pwedeng dalawa ang nasa buhay ko. Pero ‘wag kang mag-alala. Ikaw na ang pipiliin ko. Hindi na rin naman maganda ang takbo ng relasyon namin eh.
Haaaaay… mahal na kita talaga at gusto ko lagi kitang kasama. Ang saaaaarrrrrrrraaapp maging in-love!!!! At ipagsisigawan ko pa sa buong mundo na MAHAL NA MAHAL KITA!!!!!!!!
Snail’s Phase Bank Disyembre 24, 2008
Posted by thelostme in kwEntOng tUkmoL, nag-aadik, pampalipas oras.12 comments
I could have entitled this post as bank bullshit but I can’t. I just can’t seem to have the nerve to do so. Lol. So I just stick with my second choice, the “Snail’s Phase Bank”. I suppose the reason is obvious. You don’t need to have an IQ level of 137 to get it. Anyway, here is the story.
I have to run an errand for my mom involving depositing some cash to the “Snail’s Phase Bank”. So after having my lunch, I already went off. When I’m already there, the line is so long. It could have reached Mindanao. And there’s only one teller to serve the customers. But being the “good boy” that I am, I waited patiently until my turn came.
When it’s already my turn, the teller said that I’m at the wrong place at a wrong time lol. She said that I’m at the wrong brach of the bank and the branch that I’m supposed to be having my transaction is a jeepney-ride-away. WTF. I waited almost 2 hours standing and she’s telling me I’m at the wrong branch? Curse that bank! But what can I do? I can’t get the job done if I’ll rant to death. So I went off again.
When I reached the bank, again, the line is so long! This time it could have reached Palawan. Of course I’m exaggerating again. But seriously, it is so long. The line could cover up half of the parameter of the bank. An again, there’s only one teller. To think they have about six cubicles. And so, I stood and waited again, for crying out loud. But when it’s already my turn, the teller said that their computers went off line. Aaaaarrrggh! But thankfully, they went on line after 15 mins. Maybe the teller is playing online casino and she’s just not finished so she pretended that they are off line. Lols.
I hate that bank! With their kind of services, I can’t see the reason why they had the “best remmitance bank of the year” award. Curse them! I’m never coming back to that bullshit bank.
Plugging:
Comment on otep’s blog. If it reached 50 comments, he’ll be back… lol
Alone on Christmas… Disyembre 21, 2008
Posted by thelostme in ako ay tutula.., Holidays, kwEntOng tUkmoL, ok, serious na..., pA-EmO epEk!.10 comments
Christmas is fast approaching.
I can feel it’s coldness,
My whole being, caressing slowly.
Literally and metaphorically.
The feeling of loneliness
Is starting to take over.
I tried to ignore it.
I tried to be numb for it.
For a year, I keep on trying.
I thought that I already have
Turned my heart into stone
And I could be alone.
But still, I want someone.
To embrace me,
To be with me
And let the feeling of warmth envelop me.
The Christmas breeze has
Torn all of my defenses
And turned my smile
Into lonely cries.
And for a while I let myself suffer.
But I realize that I am not really alone.
Because this is the time
That Jesus Christ have been born.
And there is not a single person
That can love me and care for me
More than He does.
And so on Christmas, I am not alone.
Pluggings:
1: Comment on otep’s blog. If it reached 50 comments, he’ll be back… lol
2: Bored? Try these best online casinos.
3: Merry Christmas to all! 😀
Christmas Party Anecdotes (Part1: Gifts) Disyembre 12, 2008
Posted by thelostme in Holidays, kwEntOng tUkmoL, nag-aadik, pampalipas oras.8 comments
Pedro: Pare, ayaw ko nang pumunta sa krismas parti natin!
Juan: Bakit naman?
Pedro: Puro picture frame kasi nakukuha ko eh.
Juan: Ganun? Asar nga ‘yun ah. Teka, ano ba mga binibigay mo?
Pedro: Puro picture frame din.
Juan: Nyeeeeh!
May mga moment ka bang katulad nito? Minsan ka na rin bang naasar dahil sa natanggap mong regalo? O isa ka sa mga nagbibigay ng mga bagay tulad ng kay Pedro? Kung isa ka sa mga nabibigyan ng tulad nito, magdala ka na lang ng dos por dos sa krismas parti niyo. lols. At kung ikaw naman ang mahilig magbigay ng mga bagay na nasa baba, magtago ka na. Dahil isusumbong kita kay BONGGANG-BONGGANG BONGBONG! Kay BONGBONG na magsumbong… diretso pa ang aksyon. Lols…
Narito na ang TOP10 Most Dreaded Christmas Junks Gifts
10: Samu’t Saring Biskwit o Pagkain
Sa panahon ngayon, hindi na masyadong nakakaasar na makatanggap nito. Kaya nga nasa pang-10 ang regalong ito. Pero noong bata-bata pa ko, medyo nakakaasar ‘to kasi hindi naman nagtatagal at madaling maubos. Pag-ubos na, hindi na maaalala ‘yung nagbigay. Ampupu… 😆
9: Tuwalya
Napunta sa top9 ang bagay na ito dahil sa kadahilanang kapag napunta sa ‘yo ‘to parang pinalalabas pa ng nagregalo sa ‘yo na mabaho ka at hindi naliligo. Nakaka-asar naman talaga. Paliguan sa kumukulong kulantro ang mga nagbibigay nito! Lols..
8: Mug
Isa ang bagay na ‘to sa pinaka-common na ibigay.Malamang na dahilan nito ay nag-rush ang taong nagbigay nito. Maaasar ka rin sa bagay na ‘to kung laging ito ang nabibigay sa ‘yo. ‘Yung tipong pwede ka nang magtayo ng museum of mugs. Pero wag mag-alala. Magtimpla ng kape at haluan ng gasolina at ipainom sa may salarin.
7: Figurine
Napunta sa top7 ‘to sa listahan ko dahil hindi naman ako mahilig sa mga ganto. Isipin mo naman kasi, ano naman ang magagawa ko sa figurine na baboy o kaya ay babaeng naglalaba? Wala! Nakapirmi lang siya at parang nang-aasar pa. Basagin ang figurine at itarak sa nagbigay. lols
6: Scented Candles
Kung nasa panahon tayo ng kadiliman at hindi pa uso ang kuryente, magugustuhan ko ‘to. O kaya naman ay kung hindi scented ‘to, magugustuhan ku rin. Usually kasi sa mga ganto, maliliit lang. Kaya kapag sinindihan mo mabilis ma-upos. Wala na. Sunugin ang mga nagbibigay!
5: Underware
Usually kasi sa mga ganto, mali ‘yung size na mabibili. Minsan, para kang may suot na aircon at minsan, hindi na makahinga si manoy o kaya ay si manay. Asar ‘di ba? At minsan, makati pa! Talaga naman oo.. Ibigti gamit ang mga binigay na underware.
4: Medyas
Katulad din ‘to nung underware. Ang kaibahan lang, ito naman kadalasan ang binibigay ay madaling mawala ung garter o kaya naman ay parang stockings na ‘yung suot mo dahil sa haba. Isaklob sa ulo ng nagbigay at hayaang masuffocate.
3: Wall Clock
May lihim na mehsahe ang nagbigay nito. Lagi ka na lang daw late kaya ganito ang binibigay. Ang nakakainis dito ay nagbigay nga ng orasan, wala namang battery! Nagbigay na, papagastahin ka pa. Bilangin na ang oras ng salarin na ito! lols
2: Photo Album
Naing pangalawa sa listahan dahil sa angking kacheapan kalakihan. Usually, malalaki ang mga binibigay na ganito. At ubos na ang mga picture niyo, hindi pa rin ubos ang slot na pwedeng lagyan. Kung hindi ba naman maubos ang pera mo kaka-develop. At asahang ito pa rin ang mabibigay sa ‘yo next year. Ampupu talaga.
at ang top1 natin ay ang…(drum roll)……….. ang PICTURE FRAME!
1: Picture Frame
Kung hindi kayo nakatanggap ng ng mga nasa itaas, ipupusta ko 2 binti ko at mga kamay na minsan sa buhay mo, nakatanggap ka na nito. Marami kasing mabibilhan nito at mura pa. Pati sa butika ay may binebentang ganito. Nakakaasar ‘to dahil wala ka nang malagay na picture dahil nasa photo album na lahat. At ung iba pa, kailangan mo pang gupitin ang picture para lang magkasya. Ano ba naman! Ipukpok sa taong hindi na nag-aksaya ng panahon at pagod na bumili ng regalo mo ng 100 beses. Lols
‘Yan ang top10 na parating binibigay sa panahon ng kapaskohan. Aminin na nating naiinis tayo sa mga pauit-ulit na regalong ito pero tandaan na ang tunay na mahalaga ay ang pagmamahal na nakapaloob sa mga regalong ito. Sabi nga, “it’s the thought that counts”. Merry Christmas sa lahat! 😀
Understanding Men Disyembre 8, 2008
Posted by thelostme in kwEntOng tUkmoL, nag-aadik, ok, serious na..., pampalipas oras.22 comments
Girl1: Alam mo, curious ako sa mga lalaki.
Girl2: Bakit naman?
Girl1: Curious ako sa mga pinag-uusapan nila. Ano kaya ang mga pinag-uusapan nila?
Girl2: Ano ka ba? Eh di yung mga pinag-uusapan din natin!
Girl1: Talaga? Ambabastos pala nila!
Girl2: Nyeeeh!
WARNING: Ang mga susunod na talata ay rated PG seryoso…
Madalas kaming ma-misunderstood. Madalas, hindi maganda ang impression sa amin. Maraming babaeng ang tingin sa amin ay sakit lang sa damdamin ang dulot. At may iba namang ang tingin ay madalas magpaasa. Pero hindi lahat ng gwapo lalaki, ganun. Hindi niyo lang kami naiintindihan ng lubusan.
*Men just like sex.
Kung isa ka sa mga taong naniniwala na ang mga gwapo lalaki ay sex lang ang habol sa babae, nagkakamali ka. Naghahanap din naman kami ng pagmamahal. Sabi nga sa kanta, “how can you make love out of nothing at all” di ba?
*Men are heart breakers.
Kung naniniwala ka rin dito, mali ka pa rin. Hindi nananakit ng damdamin ang mga lalaki. Ang mga lalaki ay nilikha para magpasaya ng mga babae. lols. Kung nasaktan ka man nila, hindi naman siguro sinasadya. At kung sinadya naman nila, hindi talaga sila lalaki. Wala silang balls dahil nananakit sila ng mga magagandang binibi.
*Men are heartless creatures.
Kung dito din ay naniniwala ka, mali ka na naman. Nagmamahal din kami. Marami lang sa amin na hindi nagsasabi na mahal ka niya pero pinapakita naman. Para kasing baduy kapag laging sinasabi. Ganun lang ang maraming mga lalaki. We are hard on the outside but soft in the inside. Gets? Iniintindi rin naman namin kayo.
*Men are mindless beings and idiots.
Naniniwala ka rin dito? Alam mo na. Nag-iisip din kami ‘no at hindi puro ego ang pinapairal. At marami sa amin ay may sense kausap at hindi tulad ng alam niyo na babae lang ang nasa isip. And most, if not all, of the great inventors are men.
*Men will always leave you.
Dito rin? Naku zero ka na. Hindi naman namin gustong iwan kayo. It’s just that, in the process of finding someone that is meant for us, it’s impossible not to accidentally hurt someone. Syempre, mas magandang tapusin na kesa magcontinue yung relationship na walang love involved. Right?
Oh, naintindihan mo na ba ang mga gwapo lalaki? ‘Hope you do.
Nabundol si Lost… Disyembre 2, 2008
Posted by thelostme in kwEntOng tUkmoL, nag-aadik, pampalipas oras.10 comments
nang biglang nag-“hello” sa akin ang isang motor. Akala ko ay siya ang tumawag sa akin at gustong makipag surprise aybol. Sasagutin ko sana siya ng “hi” at makikipag-“meet-and-greet” sana ko pero hindi ko na nagawa dahil sa gulat. Masyadong mabilis ang mga pangyayari, Ate Charo. Lolz. Mabuti na lamang at nakita na niya ko kaagad at nakapagpreno siya kung hindi ay may one way ticket na ako papuntang heaven. Naku pow! Ayoko pang mamatay. Hindi ko pa natatapos ang pag-aaral ko. Wala pa kong pamilya. Boboto pa ko sa 2010 at higit sa lahat, hindi ku pa natatapos ang nilalaro kong Pokemon. Lolz.. Hahaha!!The Green CD and The Vanishing Manong…. Nobyembre 27, 2008
Posted by thelostme in kwEntOng tUkmoL, pampalipas oras.6 comments
Aaminin ko, tao lang ako, may pangangailangang pampsikal. May hinahap-hanap at inaasam. Pero sa mga panahong ito, hindi ko na pinapapansin ang tawag ng laman dahil sa kakaasikaso sa mga negosyo ko sa loob at labas ng bansa (*asa 😆 ). Naiinis na nga siya sa akin dahil lagi na lang daw siyang call waiting. Pero hindi ko inaasahang gagamit pa siya ng ibang tao para mapansin ko siya.
Gabi na akong nakauwi dahil sa kakaasikaso sa kung anu-anong mga bagay. Pagbaba ko sa una kong byahe ay kailangan ko pang sukakay muli ngunit lalakarin ko pa daan papuntang terminal ng jeep na sasakyan ko. Kakaunti na lang ang mga taong naglalakad sa tabi ng kalsada. Madilim ang paligid at sarado na ang mga karaniwang establisyimento. Pagod kong tinahak ang daan kung saan ay nagbukas na ang mga “patay sinding” lugar at nagpapatayo sa mga parteng inde karaniwang nakatayo. Nagkalat na rin ang mga babae at balakeng nagbibigay ng panandaliang tigas. Pinigilan kong tumingin sa kanila dahil baka tumayo rin….. ang aking balahibo. Ilang gusali na lang at malapit na ako sa terminal. Masaya kong tinahak ang daan na para bang si little red riding hood na lumulundag-lundag pa. Lolz. Ngunit nang isang gusali na lang ay may biglang lumitaw galing sa dilim. Akala ko ay ang kung ano na. Handa na kong sumigaw ng pinakamalakas na sunog at the top op may langs pero mama lang pala. Inalok niya ko ng CD na naglalaman ng pulang laman. Bibili daw ba ako at php40 lang. Napag-isip-isip ko, “40?! eh sa internet libre lang. RedTube lang ang katapat niyan.” Kaya’t hindi ko na lang siya pinansin. Nagtutuloy-tuloy na lang ako sa paglalakad at inisnab si Manong na nagtatago sa dilim.
Wala kasi ako sa mood. Inaantok na ko ‘no!. Lolz.
Blog ng Nawawalang Bata 