Binibining Rubik’s…

 

    Mataman kitang pinagmamasdan ng hapong iyon. Napawi mo ang pagka-inip ko sa paghihintay ng fx. Naka-uniporme ka pa at may kausap sa cell phone mo. Bahagyang nahaharangan ng buhok mo ang iyong mukha. May braces ka pa (ata?). Hindi kita matiis na hindi tingnan sa dahilang pinapasakit mo ang ulo mo sa pagbuo ng isang bagay na sikat na sikat ngayon. . . . ang rubik’s cube.

    Kapag hindi mo mabuo ay magpapahinga ka ng ilang sandali at maya-maya’y babalikan ang “unfinished business” mo (wow! Si Pacquiao?). Halos isang oras tayo – I mean, ikaw- sa routine na iyon dahil nga wala pang fx na dumadating. Pinag-aaralan ko ang pattern na ginagamit mo. Iba kaysa alam ko. Hinayaan lang kita. 

   

    Sa wakas! May dumating nang fx ngunit colorum pa ata(lagot ka manong!). Subalit hindi tayo nakaalis kaagad dahil kulang pa ang mga pasahero. Hanggang sa loob ng fx ay binubuhol mo ang utak mo. Sa passenger seat ka naupo at ako nama’y sa likuran mo. Ilang sandali pa’y hindi na ako nakatiis, kinalabit kita at inabot ang tulong ko.

     “Miss, ahmmm… erhhh…ahmmm… ganito kasi ‘yan….”

   Umurong ako paharap, papunta sa iyo at yumuko upang ituro ang pattern na alam ko. Sa pagitan sana ng ulo mo ko ipu-pwesto ang mga braso ko (’yun bang parang nakayakap na ko sa ‘yo para mas romantic. Heheheh… 🙂 ) ngunit nagbago ang isip ko.

    “Down, left, up, left, down, left, left.”

    ‘Wag mo sanang isipin na napakahambog ko at nagyayabang. Nararamdaman kong magkikita pa tayo ulit. At kung sakaling naliwanagan ka at nakatulong ako, natutuwa ako. Kung muli pa tayong magkita, iyong pattern mo naman ang ituro mo 🙂 . Ngunit kung mas lalo kang naguluhan dahil sa mga pinagsasabi ko, kalimutan mo na lang ang pangyayaring iyon at magpatuloy sa buhay mo (naks! Pang-telenobela!). At kung mababasa mo ito, ibigay mo naman ang number mo. Wahahahah!

    Hanggang sa muli, Binibining Rubik’s… 😀